Helen is geen doen. Eerder een ont-doen. Vaak leven we al te lang op nerveuze energie van een overprikkeld zenuwstelsel en systeem, die wil doen doen doen, als afleiding om niet alles te hoeven voelen. Helen is openen, jezelf ontvangen en herinneren, je Heel- zijn en oorspronkelijke Totaliteit. Een Thuiskomen in Onschuld.
Laat je dragen door de belichaamde Moeder in jou, die het kind, de onschuld opnieuw geboorte geeft. De Dwaas van jouw innerlijke tarot ontwaakt —
verwonderd, onschuldig, vol vertrouwen.
Want alle grote kaarten leven in jou.
En stukje bij beetje leg je af wat nooit van jou was.
Ik ben hier.
Als vroedvrouw in jouw proces.
Ik houd de bedding — als een moeder die wiegt,
houdt het overzicht en ben stil is als stilte nodig is,
en kijk je aan wanneer je even niet meer weet waar je bent.
Jij hoeft het niet alleen te doen,
ook al voelde het zo lang alsof het wel moest.
Ik ken die plek.
Het dragen, het doorgaan, het alleen proberen te doen.
Tot ik de poorten naar de sjamanistische werelden opende…
En voelde: ik ben nooit écht alleen geweest.
Daar vond ik meer dan gidsen.
Ik vond een leraar die de weg kende.
Familie, een bedding waarin ik mocht landen, ademen, herinneren.
Het bracht mij het meest kostbare geschenk: vertrouwen.
In jouw kracht. In jouw zelfstandigheid.
Want heling is van jou — en hoe krachtig is het als jij voelt: ik kan dit zelf,
én tegelijk weet: ik word gedragen
Ik denk vaak aan mijn dochter,
hoe zij als peuter riep: “Zelf doen! Zelf doen!”
Zo helder, zo wijs.
Het zit in ons.
Een aangeboren weten.
Vanuit het veld van Totaliteit – waarin alles tegelijk bestaat –
roep je terug wat van jou is.
En terwijl jij je opent,
wiegt het leven jou zachtjes terug naar huis.
Ik ben hier.
En ik houd het veld voor jou vast.
