Over mij
Gaby Moon Crow
“Het Sjamanisme heeft mij thuis gebracht”
Ik herinner het mij nog goed. Als kind was ik het liefst in de polder achter ons huis. Ik speelde daar met natuurwezens, water, kikkers en vriendjes die alleen ik kon waarnemen. Buiten de polder om voelde ik mij eenzaam en niet thuis in deze wereld.
Op school was ik het buitenbeentje en ook in het gezin was ik een vreemde eend in de bijt. Ik hield mij op jonge leeftijd bezig met religie en spiritualiteit in een huis waar God niet welkom was. Ik verlangde naar thuis en naar God zodat hij mij uit kon leggen waarom ik hier was. In dit vreemde oord waar alles te snel ging en te hard was; waar ik mij onbegrepen voelde en de mensen om mij heen uit een andere wereld leken te komen.
Ik begreep niets van autoriteit en werd dagelijks gepest. Later begreep ik dat kinderen vaak worden gepest als ze niet goed geïncarneerd zijn en het eigenlijk een uitnodiging is om op Aarde te komen. Die uitnodiging zou ik pas aanvaarden op mijn 37e levensjaar tijdens de Sjamanistische Dood rituelen die mij eindelijk mij thuis hier op Aarde deden vinden.
Ik heb de wereld afgereisd, op zoek naar een plek die ik mijn heim mocht noemen. Ik heb genoten en ben diep geraakt door de schoonheid en diversiteit van de natuur maar het bleef onrustig in mij. Een gejaagdheid dreef mij voort. De heim heb ik gevonden, in de bossen achter ons huis, net als de polder in mijn jonge jaren maar eerst moest ik mijn eigen heim vinden binnenin mijzelf.
Ik kreeg een label met dysthyme stoornis opgeplakt. De melancholie en depressies hebben mij veel gebracht. Mijn gevoeligheid verfijnde zich; ik leerde uiting geven aan mijn gevoelswereld en oog hebben voor details in de natuurlijke wereld. Het bracht mij naar binnen en ontwaakte een drive in mij om te blijven ont-dekken. Waarom was ik hier? Wat was dan het grote mysterie van het leven in deze dualiteit tussen ruimte en de tijd? Wat of wie ben ik dan zelf?
De mens en zijn gedrag en gevoel intrigeerde mij en zo ben ik, na vele omzwervingen, psychiatrisch verpleegkundige geworden. Elf jaar lang heb ik met veel idealisme in de GGZ gewerkt om tot de conclusie te komen dat ik ze eigenlijk zo weinig kon bieden omdat er weinig vanuit een holistisch mensbeeld word gedacht. In mijn verlangen mezelf en de wereld om mij heen beter te kunnen begrijpen ben ik de opleiding gaan doen tot Spiritueel therapeut bij de Academie voor Spirituele Integratie. In mijn laatste studiejaar moest ik een scriptie schrijven en 15 cliënten behandelen om mijn thesis “het lichaam heeft alle antwoorden” te onderbouwen. Eén van mijn cliënten had het over Ayahuasca. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en zo kwam ik op het Medicijn pad terecht. Na een aantal jaren ceremonies te hebben gedaan sprak de spirit van Ayahuasca tot mij dat ik onderricht en een leraar moest gaan zoeken.
Ik ging in de leer bij Petra Giesbergen (Altaiskaya Byelka) van het Instituut voor Siberisch Sjamanisme. Dit heeft mijn leven tot op het diepste niveau van mijn wezen veranderd. Mijn depressies verdwenen als sneeuw voor de zon toen ik mij verbond met Leven. Mijn eenzaamheid verdween omdat ik realiseerde dat ik nooit alleen ben. Een heel veld van voorouders, spirithelpers en natuurwezens staan om mij heen. Elke bloem, dier en boom heeft zijn eigen spirit om contact mee te maken. Ik realiseerde dat al die tijd mijn melancholie en somberheid wegwijzers zijn geweest dat ik niet mijn eigen pad liep. Als kind in de polder was ik nog met dit pad verbonden maar daarna ben ik het kwijt geraakt omdat ik er bij wilde horen en gezien wilde worden. En wie niet zijn eigen pad bewandeld, kan nooit helemaal gelukkig zijn.
Petra vertelde mij dat er een indiaan naast mij stond die stond te wachten totdat ik eindelijk eens zou beginnen. In het Siberisch Sjamanisme kwam ik thuis en verbond ik mij met de Aarde en het leven zelf. De Sjamanistische dood rituelen deden mij sterven en opnieuw geboren worden waarna ik mijn levensmissie realiseerde en aanvaardde. “Andere mensen ook laten thuiskomen in zichzelf “Mensen begeleiden zich weer te verbinden met hun ware Essentie en Zielepad dat op onze Moeder Aarde loopt. Verbinden met de Aarde en Al dat leeft. Om in nederigheid en eerbied onze voeten te laten dragen en terug te geven, ons licht te laten schijnen en onze zielsmissie te leven. Ik werd herboren als een kind van de Aarde en de Grote Geest die door mij heen leeft.
Dankbaar dat ik dit pad mag lopen en deze missie mag uitdragen in tijden van grote verandering en transformatie.
